Wat zijn we trots op al onze geweldige vrijwilligers, die zich met hart en ziel inzetten. Wat ze bij ons ook doen, ze zijn op hun eigen manier experts, die het de bewoners naar hun zin weten te maken. Zoals Henk Prinsen, die al jaren vrijwilliger is op Kleinschalig wonen Berkenhove (KSW), waar hij de bewoners regelmatig meeneemt voor een ritje op de duofiets.
Wat heeft jou doen besluiten om vrijwilliger te worden bij Atlant?
“Mijn vrouw is al jarenlang vrijwilliger op De Loohof. Omdat ik ook iets extra’s wilde doen, ben ik begonnen bij KSW Berkenhove. Daar zochten ze een vrijwilliger, die het leuk vindt om af en toe ritjes te maken op de duofiets, samen met een bewoner. Dat doe ik al jaren met onze eigen dochter, die een verstandelijke/lichamelijke beperking heeft. En daar heb ik veel plezier in, dus dit leek me wel wat.”
Wat hierin geeft jou de meeste voldoening?
“De mensen die ik meeneem zitten op een gesloten afdeling, dus zelfstandig naar buiten zit er niet meer in. Het is voor mij een kleine moeite om dat weer mogelijk te maken. Even naar buiten doet al zoveel. Ik neem ze vaak mee naar Berg en Bos, waar we genieten van de natuur. Zeker in het voorjaar, als alles in bloei staat. Daar bloeien zij ook helemaal van op. En daar nemen we dan ook lekker de tijd voor. Er is zoveel moois om je heen. Zonde als je daar zo snel voorbijfietst.”
Welk verhaal blijft je altijd bij?
“Deze mensen zijn vaak niet meer in staat om hele gesprekken te voeren. Dus wat mij bijblijft op zo’n fietstochtje zit ‘m in heel kleine dingen. Een blik, een glimlach. Zo was ik een keer op pad met een mevrouw die erg onder de indruk was van enkele vliegtuigstrepen in de lucht. Het bleek dat haar overleden man altijd heeft gewerkt als gezagvoerder en dus veel in het vliegtuig zat. ‘Kijk, daar gaat ‘ie weer’, zei ze tegen me met een glimlach van oor tot oor. Die vliegtuigstrepen had ze niet gezien als ze binnen was gebleven, denk ik dan.”
Bij Atlant is iedereen expert. Wat maakt jou tot een expert?
“Ik heb een achtergrond in de techniek en kan het dus niet hebben als de duofiets iets mankeert. Daarom kijk ik ‘m altijd even na voor vertrek. Veel kan ik zelf oplossen. Zo had ik een keer een lekke band tijdens een fietstochtje. Gelukkig waren we net vertrokken en was het maar een klein stukje teruglopen naar Berkenhove. Daar heb ik de band gerepareerd. Een uurtje later zaten we weer op de fiets. Problemen kunnen er zijn, maar ik zoek altijd naar een oplossing.”
Wat maakt jou het meest trots?
“Het meest belangrijk vind ik dat deze mensen kunnen blijven genieten van het buitenleven. Dat het voor hen een plezierig ritje wordt. Als ik daaraan kan bijdragen, ben ik tevreden. En als ik daarmee kan zorgen voor een glimlach op hun gezicht, dan haal ik daar zelf ook veel voldoening uit. Zolang ik mijzelf nog goed blijf voelen, ga ik daar zeker mee door.”
Ook aan de slag als vrijwilliger?